De dekking.
Wat er aan voorafging.
Jushi is nu 3 jaar. Laura en wij hebben besloten dat ze nu rijp is voor haar eerste dekking. Ze zal in maart 2023 loops worden en vanaf dat moment richten we ons op de dekking. Deze zal verricht worden door een prachtige reu, genaamd Kimbo.
Op 3 maart vinden we wat druppeltjes bloed op de keukenvloer. Het is niet veel, maar toch...
Ik twijfel of de loopsheid wel doorzet. Joukje, onze dochter, pakt een prop keukenpapier en wrijft over Jushi's vulva: bruine afscheiding. Dan zal het toch wel, Jushi houdt zich gewoon erg schoon. Keurig meisje.
Op zondag 12 maart besluiten we progesteron te gaan prikken in Best. Ze staat op 2.46. Dat is nog erg laag.
14 maart prikken we nogmaals, dan staat ze op 7.15. We spreken af dat we donderdag richting midden Duitsland gaan. Het is 274 km rijden, zo'n drieënhalf uur. Ik heb er zin in, altijd gezellig met Laura.
Donderdag 16 maart vertrekken we rond 11 uur. We hebben allerlei etenswaar en drinken bij ons en kletsen ons een slag in de rondte. Voor we het weten zijn we op de plaats van bestemming. Jushi heeft zich keurig gedragen, het grootste deel van de rit heeft ze geslapen en bij de tussenstop heeft ze gepoept en geplast. Fijn, zo'n relaxte hond.
We worden hartelijk ontvangen door Nicola, zijn vrouw en de baby. Er staat een tafel vol lekkers op tafel, we doen ons tegoed aan een heerlijk broodje en thee en dan moet het maar gebeuren. Nicola stelt voor naar de wei te lopen (bij hen zijn nog 2 honden en op de wei is het wat rustiger voor de honden. En daar zijn geen pottenkijkers!).
Inmiddels is de 7-jarige dochter Angela thuisgekomen en ze loopt met ons mee naar de wei.
Laura en Nicola lopen voorop met de twee honden aan hun riemen. Angela loopt samen met mij achter ze aan.
De wei is nog een behoorlijk stuk lopen en het is ook nog een behoorlijk klimmetje. Laura en Nicola zetten er flink de pas in en Angela en ik sukkelen er achteraan. Wat een leuk kind is dat! We kletsen ons samen naar boven en als ze ziet dat ik het een beetje moeilijk heb biedt ze aan me te duwen. :) Op een gegeven moment verdwijnen Laura en Nicola achter de heuvel en hebben we ze niet meer in het vizier. Ik hoop dat ik op tijd bij de dekking ben.
Bovengekomen zie ik Jushi en haar minnaar al bezig met het minnespel, maar als Jushi mij ziet komt ze naar ons toegerend met Kimbo in haar kielzog. Laura vertelt dat ze al bijna gekoppeld stonden, maar dat, toen Jushi mij zag, ze er als een speer vandoor ging. Terwijl Laura dit vertelt staan de twee honden al gekoppeld. Zo! Dat gaat snel. Na 20 minuten is het afgelopen en gaan we terug naar de auto. Na een warm afscheid vertrekken we richting huis. En nu maar afwachten. Op naar 14 april, de dag van de echo.